ver9

بنیانگذاران آلمانی شرکت اسنپ، ایاد الکسار و محمود الفوز هفته ی گذشته پس از ۷ سال به ایران سفر کردند و در مراسم گزارش عملکرد گروه اسنپ در سال ۱۴۰۰ حضور یافتند. در ادامه با آن ها بیشتر آشنا خواهیم شد.

در مراسم شرکت اسنپ، ایاد الکسار و محمود الفوز، بنیانگذاران و از مالکان گروه اسنپ، برای اولین بار از داستان ورودشان به ایران و راه اندازی اسنپ گفتند.

ایاد الکسار در رابطه با شروع فعالیت و مسیری که اسنپ در ابتدا طی کرده است، گفت: «سال ۹۳ برای حل یک مشکل ساده، یعنی گرفتن تاکسی به ایران آمدیم و امروز بیشتر از ۵۰ میلیون کاربر در گروه اسنپ داریم و به دستاوردهایمان افتخار می‌کنیم. ما با همراهی بهترین جوانان و کارآفرینان موفق ایرانی مجموعه‌ای ساخته‌ایم که در خاورمیانه یکی از بزرگترین‌هاست.»

الکسار، مدیرعامل آلمانی‌ گروه اسنپ، درباره ی تفاوت ایران با بسیاری از کشورهای اروپایی در زمینه ی میزان استفاده از تکنولوژی در زندگی روزمره صحبت کرد و گفت: «از همان قدم اول، سرمایه‌گذاران از تصمیم ما برای آمدن به ایران تعجب می‌کردند، ولی به آن‌ها ثابت کرده‌ایم که اشتباه می‌کردند. حالا در ایران همه چیز دیجیتال شده است. وقتی از ایران به شهر خودم در آلمان برمی‌گردم انگار تاریخ به عقب برگشته. من به عنوان یک شهروند آلمانی در شهر خودم حتی امکان گرفتن تاکسی به‌صورت آنلاین را ندارم.»

ایاد الکسار درباره ی مشکلات و موانعی که اسنپ پشت سر گذاشته و تأثیرات آن هم صحبت کرد. او گفت: «به خاطر تحریم‌ها خیلی چیزها را مجبور شدیم از ابتدا خودمان بسازیم. از اسنپ کلاد گرفته تا اسنپ مپ. این دستاورد بی‌نظیر مهندسان ایرانی است که در دنیا کمتر شبیه‌شان را دیده‌ام. تحریم‌ها ما را در شرایط دشواری قرار داد، ولی همزمان کمک کرد مستقل و خودکفا شویم.»

الکسار در پایان صحبت‌ هایش اشاره کرد که هر روز اسنپ را در شبکه‌ های اجتماعی دنبال می‌ کند و انتقادهای کاربران را درباره‌ ی سرویس‌ های تاکسی و غذا می‌خواند و گفت: «در هشت سال گذشته اشتباهاتی داشته‌ایم ولی می‌خواهیم هر روز بهتر باشیم و ممنونم که از ما انتقاد می‌کنید.»

محمود فوز، دیگر هم‌بنیانگذار و مدیرعامل آلمانی‌ گروه اسنپ، گفت: «در سال ۱۴۰۰ رکورد بیش از ۳ میلیون سفر روزانه را در ایران ثبت کردیم. حتی اوبر هم که الگوی تاکسی اینترنتی‌ها در جهان است، چنین حجم سفری را در هیچ شهری ندارد و از این تعداد سفرها، یک میلیون آن فقط روزانه در تهران انجام می‌شود و سهم بازار ما در بخش حمل و نقل در سال گذشته به بالای ۹۰ درصد رسیده است.»

در سال ۹۸، ژوبین علاقبند، مدیرعامل وقت اسنپ در برنامه تلویزیونی «تهران ۲۰» شبکه پنج سیما درباره ی ترکیب سهامداران این شرکت گفته بود در حدود ۶۰ درصد از سهام اسنپ متعلق به شرکت های MTN و ایرانسل و ۳۰ درصد دیگر متعلق به ایاد الکسار است. محمد الفوز هم یکی از سهامداران اصلی اسنپ به شمار می رود.

مدیرعامل فعلی اسنپ، محمد خلج است.

ایاد الکسار

ایاد الکسار یک جوان عربستانی-آلمانی، فارغ التحصیل مقطع دکتری علوم کامپیوتر از دانشگاه زارلاند ِ آلمان است و از کودکی در این کشور زندگی و رشد کرده است. او که در پایگاه اطلاعاتی مجمع جهانی اقتصاد، به عنوان یکی از مؤسسان اسنپ معرفی شده، مدیرعامل گروه راکت اینترنت خاورمیانه، یکی از شرکت‌ های بزرگ سرمایه‌ گذاری روی استارت‌ آپ‌ ها است که خود زیرمجموعه‌ ای از گروه بزرگ راکت اینترنت (ثبت شده در آلمان) است.

الکسار یک کارآفرین است که تاکنون ۳ شرکت اسنپ در ایران، Middle East Internet Group در آلمان (فعال در زمینه ارائه خدمات و سرمایه‌گذاری در شرکت‌های اینترنتی) و Zidaya در لبنان (فعال زمینه تجارت الکترونیک) را به صورت مستقیم تأسیس کرده و در راه‌ اندازی استارت‌آپ Namashi نیز نقشی اساسی داشته است. الکسار در سال ۲۰۱۷ به دلیل تلاش‌ های فراوانش در زمینه ی ایجاد کسب و کارهای نو در خاورمیانه در فهرست «رهبران جوان جهان» مجمع جهانی اقتصاد قرار گرفت.

شهرام شاهکار، مدیر عامل قبلی اسنپ، در مصاحبه‌ ای در سال ۲۰۱۶ با TechCrunch، اعلام کرده بود شرکت راکت اینترنت با سرمایه‌ گذاری ۲۰ میلیون یورویی، به او و همکارانش در سرویس «تاکسی‌ یاب» که پیش از آن در سال ۲۰۱۴ تأسیس شده بود پیوسته و به نوعی این نقطه را می توان لحظه ی تولد اسنپ با همکاری شهرام شاهکار، محمد الفوز و ایاد الکسار دانست.

شنیده‌ ها حاکی از آن است که ایاد الکسار در حال حاضر مسئولیت مستقیمی در اسنپ ندارد و ظاهراً در پشت صحنه و بیشتر در نقش مشاور با شرکتی که خود تأسیس کرده، همکاری می‌ کند اما یکی از سهامداران اسنپ است.

محمود الفوز

محمود الفوز که اصلیتی اماراتی دارد، نیز دارای دکترای علوم کامپیوتر از دانشگاه زارلاند ِ آلمان و از دوستان دوران دانشگاه ایاد الکسار است.

محمود الفوز مدتی نزدیک به یک سال در ایران به صورت مستقیم مدیریت عامل اسنپ را بر عهده داشت. الفوز در حال حاضر در راکت اینترنت فعالیت می‌ کند. او چند سال پیش مدیریت عامل سرویس تاکسی اینترنتی «جینی» را بر عهده داشته و در حال حاضر عضو هیئت مدیره این شرکت است. این سرویس در بسیاری از کشورهای عربی از جمله اردن، عربستان، امارات و … فعالیت می‌ کند.
https://rooziato.com/1401388924/%d8%a8%d9%86%db%8c%d8%a7%d9%86%da%af%d8%b0%d8%a7%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d8%a2%d9%84%d9%85%d8%a7%d9%86%db%8c-%d8%a7%d8%b3%d9%86%d9%be-%da%a9%db%8c-%d9%87%d8%b3%d8%aa%d9%86%d8%af%d8%9f/

هفت دقیقه وحشت اکنون به پایان رسیده است. چتر با موفقیت باز شد، موشک‌های Sky Crane به کار افتادند. «استقامت - Perseverance»، مریخ‌نوردی که توسط انسان‌ها طراحی شد تا در فاصله ۱۲۸ میلیون مایلی از زمین به پژوهش بپردازد به سلامت روی سیاره سرخ فرود آمد. آخیش.

استقامت کوچولو اکنون چشم‌هایش را باز کرده و دارد نگاهی به اطراف می‌اندازد.

مریخ‌نورد ناسا ۲۳ دوربین روی خود جای داده، ۲۵ دوربین اگر دو دوربین تعبیه شده روی پهپاد هلیکوپتر را هم در نظر بگیریم. اکثر این دوربین‌ها به استقامت کمک خواهند کرد که با امنیت در اطراف حرکت کند. چند دوربین نگاهی بسیار دقیق به سنگ‌ها و شن‌های باستانی مریخ خواهند انداخت و به دنبال شواهدی از حیات در گذشته‌های دور می‌گردند. برخی از دوربین‌ها هم قادر به تشخیص رنگ و بافت‌ها با همان کیفیت چشم افرادی هستند که آن‌ها را ساخته‌اند. اما این دوربین‌ها چیزهایی بیشتر و چیزهایی کمتر نیز می‌بینند. دوربین‌های مریخ‌نورد می‌توانند رنگ‌هایی فراتر از آنچه چشم انسان می‌بیند و مغز انسان تحلیل می‌کند، متصور ‌شوند. و با این حال، همچنان همین مغز انسان است که باید از تصاویری که دوربین‌ها به خانه می‌فرستند سر در آورد.

 

برای یافتن شواهدی از حیات، باید به جایی بروید که احتمالا در زمانی نه‌چندان دور و نه‌چندان نزدیک قابل زندگی بوده است. در این مورد، ناسا به سراغ گودال Jezaro رفته است. سه یا چهار میلیارد سال پیش، این گودال میزبان دریاچه‌ای کم‌عمق بوده که رسوب از دیواره‌هایش به پایین می‌ریخته است. امروز صخره‌های کناره گودال ۴۵ متر ارتفاع دارند، شکلی شیاره‌دار به خود گرفته‌اند و به خاطر پخش و خشک شدن رسوب‌های این دلتای باستانی، بسیار رنگارنگ شده‌اند.

تمام این رنگ‌ها، نوعی اینفوگرافی جغرافیایی هستند. این رنگ‌ها گذر زمان را نشان می‌دهند، لایه پشت لایه، روزگار پشت روزگار. این رنگ‌ها نشان‌دهنده اتفاقات شیمیایی نیز هستند. محققین ناسا دوربین‌ها را به سمت آن‌ها می‌چرخانند و می‌توانند تشخیص دهند که در حال مشاهده چه نوع موادی هستند و شاید حتی قادر به مشاهده جانوران مریخی که یک روز این رسوب‌ها را خانه می‌نامیده‌اند نیز باشند. «جیم بل»، محقق سیارات در دانشگاه آریزونا و کسی که تجسس تصاویر یکی از دوربین‌های مریخ‌نورد را برعهده دارد می‌گوید: «اگر سنگ‌های رسوبی در مریخ باشد که شواهدی از هرگونه بیوسفر باستانی را نشان‌مان دهد، آن‌ها را در اینجا خواهیم یافت. این سنگ‌ها باید اینجا باشند.»

محققین ناسا به دنبال این می‌گردند. اما این تنها چیزی نیست که مشاهده خواهند کرد. به خاطر اینکه برخی از آن رنگ‌های جالب در اینفوگرافیک ۵۰ متری مد نظرمان، نامرئی هستند. حداقل به چشم من و به چشم شما روی کره خاکی. رنگ‌ها زمانی به وجود می‌آیند که نور از روی یک چیز می‌جهد و وارد چشم انسان می‌شود. اما شرایط نوری در مریخ اندکی با شرایط نور روی زمین تفاوت دارد. چشمان استقامت قادر به مشاهده نوری هستند که چشم انسان نمی‌بیند: نوری از جنس اشعه ایکس مادون قرمز یا فرابنفش که بازتاب یافته‌اند. قواعد فیزیکی همان است، ادراک فرق می‌کند.

منبع:

https://digiato.com/article/2021/03/08/%d8%b3%db%8c%d8%a7%d8%b1%d9%87-%d8%b3%d8%b1%d8%ae-%d8%a7%d8%b2-%d9%86%da%af%d8%a7%d9%87-%d9%85%d8%b1%db%8c%d8%ae-%d9%86%d9%88%d8%b1%d8%af-%d8%a7%d8%b3%d8%aa%d9%82%d8%a7%d9%85%d8%aa/

شرکت تحقیقاتی Emergen پیش‌بینی می‌کند ارزش بازار جهانی انسان‌های دیجیتال از 10 میلیارد دلار در سال 2020 به حدود 530 میلیارد دلار در سال 2030 می‌رسد. حتی گفته می‌شود روزهایی فرا می‌رسد که انسان دیجیتال جای سلبریتی‌های امروزی را می‌گیرند.

طبق توضیحات ارائه شده در وب‌سایت شرکت Deloitte که روی پروژه انسان دیجیتالی کار می‌‌کند، انسان دیجیتال اساسا آواتاری است که می‌تواند با زبان بدن با دیگران ارتباط برقرار کند. در واقع انسان‌های دیجیتال در فضای مجازی، با استفاده از تکنیک‌های هوش مصنوعی می‌توانند داده‌های مربوطه را بررسی کرده و پاسخ مناسب آن‌ها را ارائه دهند.

با تبدیل شدن متاورس به یکی از ترندهای جهان، پروژه‌های زیادی در این زمینه مانند اولین بیمارستان مجازی شکل گرفتند که اساسا تجربه‌ای دیجیتال را با استفاده از تکنیک‌های واقعیت مجازی برای کاربران فراهم می‌کند.

در سال‌های گذشته، توجه زیادی به این صنعت شده و از آن‌جایی که حضور انسان‌های دیجیتال در بخش‌هایی مانند خرده‌فروشی، مراقبت‌های بهداشتی و مالی افزایش پیدا می‌کند.

در همین حال، اخیرا یکی از بزرگترین سلبریتی‌های چین با نام «سایمون گونگ» (Simon Gong) نیز ویدیویی منتشر کرد که به سرعت 15 میلیون بازدید در ویبو به خود اختصاص داد. نکته قابل‌توجه موزیک ویدیو این بود که گونگ در این آن حضور نداشته و در واقع، از نسخه دیجیتالی او که توسط شرکت چینی بایدو (Baidu) ساخته شده استفاده شده است.

منبع:

https://digiato.com/article/2022/07/21/digital-human-avatar-metaverse

دانشمندان راه حلی برای نگه داشتن اشیاء زیر آب ابداع کرده اند. محققان در ویرجینیا تک دستکشی ساخته اند که به غواصان این امکان را می دهد تا در حین نجات فردی یا نجات یک کشتی غرق شده، کنترل بهتری داشته باشند. octa-glove از شاخک های اختاپوس الهام گرفته شده است و با مکنده های روباتیک مجهز به حسگرهایی پوشانده شده است که می توانند میزان فاصله یک شی را تشخیص دهند.هنگامی که سنسورها یک شیئ نزدیک را تشخیص می دهند، سیگنالی را به کنترل کننده می فرستند که چسبندگی مکنده را فعال می کند. محققان امیدوارند که این دستکش بتواند برای عملیات زیر آب که نیاز به لمس اجسام ظریف دارد، استفاده شود. غواصان نجات، باستان شناسان زیر آب و مهندسان پل سازی همگی برای انجام کارهای خود به داشتن کنترل خوب متکی هستند.اختاپوس یک انتخاب خوب برای الگوبرداری چنین ایده ای است. اختاپوس دارای هشت بازوی بلند است که قادر است اشیاء را از هر سطحی در محیط آبی بگیرد. بازوهای اختاپوس، با مکنده هایی به شکل انتهای پیستون پوشیده شده اند که توسط سیستم عضلانی و عصبی این حیوان دریایی کنترل می شود.پس از اینکه لبه بیرونی پهن مکنده با یک جسم چفت شد، اختاپوس می‌تواند از ماهیچه‌های خود برای منقبض یا شل کردن قسمت لبه برای افزایش یا آزاد کردن آن استفاده کند. هنگامی که بسیاری از مکنده ها درگیر شوند، یک پیوند چسبنده قوی ایجاد می شود. با این حال، چیزی که به همان اندازه جالب است این است که اختاپوس با پردازش اطلاعات از حسگرهای شیمیایی و مکانیکی مختلف، بیش از ۲,۰۰۰ مکنده را در هشت بازوی خود کنترل می کند.اختاپوس واقعاً قابلیت تنظیم چسبندگی، حس و کنترل اجسام زیر آب را با هم دارد. این تیم تحقیقاتی، مواد و سازه‌های نرم و مکنده‌هایی ساخته اند که دارای ساقه‌های لاستیکی سازگار با غشاهای نرم هستند. مکنده ها به گونه ای طراحی شده اند که به سطوح مسطح، منحنی، صاف و ناهموار روی اشیاء با اشکال و اندازه های مختلف فقط با فشار کم بچسبند، درست مانند کاری که اختاپوس در طبیعت زیر آب می کند.سپس آنها مجموعه‌ای از حسگرهای نوری میکرو لیدار (LIDAR) را اضافه کردند که میزان نزدیکی یک جسم را تشخیص می‌دهند. مکنده ها و حسگرهای لیدار از طریق یک میکروکنترلر به هم متصل شده اند و بدین ترتیب این دستکش سیستم عصبی و عضلانی یک اختاپوس را تقلید می کنند.با ادغام مواد چسبنده نرم و وسایل الکترونیکی تعبیه‌شده، می‌توان بدون اعمال فشار، اشیاء را در دست گرفت. این کار برای اجسام خیس یا زیر آب بسیار ساده تر و طبیعی تر امکان پذیر می شود. لوازم الکترونیکی می توانند به سرعت چسبندگی را فعال و آزاد کنند. همه این کارها، بدون فشار دادن حتی یک دکمه توسط کاربر انجام می شود.

منبع:

https://rooziato.com/1401402294/scientists-develop-octopus-inspired-glove-lets-divers-grasp-objects-underwater/

دانشمندان با استفاده از یک مولکول عجیب‌و‌غریب که توسط باکتری‌ها ساخته شده نوع جدیدی از سوخت‌های زیستی پایدار ساخته‌اند که قدرت کافی برای پرتاب موشک‌ به فضا را دارد. این مولکول‌ها همچنین در مقایسه با سایر فرآورده‌های نفتی از جمله سوخت های هوانوردی، چگالی انرژی بالاتری دارد.

گروهی از کارشناسان به سرپرستی آزمایشگاه ملی لارنس برکلی، با الهام از یک مولکول ضد قارچ که توسط یک نوع باکتری به نام «پیچیده‌قارچ» ساخته می‌شود، موفق به تولید نوع کاملا جدیدی از سوخت شدند که چگالی انرژی آن از پیشرفته‌ترین سوخت‌های سنگین امروزی، از جمله سوخت‌های موشکی که توسط ناسا استفاده می‌شود نیز بیشتر است.

ساختار منحصر‌به‌فرد این مولکول‌ها باعث می‌شود تا این سوخت‌ انرژی بالقوه بسیار زیادی داشته باشد. علاوه بر این، مولکول‌های سوختی‌ در این ساختارها کنار یکدیگر قرار می‌گیرند تا در نتیجه انرژی سوختی آن‌ها نیز بسیار بیشتر باشد.

چگالی انرژی سوخت مبتنی بر باکتری

سپس دانشمندان آزمایشگاه ملی سندیا شبیه‌سازی‌های کامپیوتری برای تشخیص خواص این سوخت انجام دادند که طبق تجزیه و تحلیل آن‌ها، چگالی انرژی آن بیش از 50 مگاژول در لیتر (MJ/L) بوده است. برای مقایسه، چگالی انرژی بنزین حدود 32 مگاژول در لیتر و سوخت‌های معمولی جت و موشک حدود 35 مگاژول در لیتر است.

این افزایش چگالی انرژی می‌تواند میزان سوخت‌ مورد نیاز برای پرتاب یک موشک را کاهش دهد. در همین حال، تولید سوخت با این باکتری‌ها، تاثیرات زیست محیطی آن‌ها را نیز کاهش می‌دهد.

«جی کیزلینگ»، رهبر این پروژه و مدیر عامل موسسه مشترک انرژی زیستی وزارت انرژی (JBEI) گفت:

«این مسیر بیوسنتزی که پیش گرفته‌ایم، راهی تمیز برای تولید سوخت‌های با چگالی بالا و محتوای انرژی زیاد است. پیش از این برای تولید سوخت موشک از فرآورده‌های نفتی باید راهی بسیار سمی پیش می‌گرفتیم که آلودگی زیستی زیادی داشت. از آن‌جایی که این سوخت‌ از باکتری‌های تغذیه شده با مواد گیاهی تولید می‌شود، از همان محتوای دی‌اکسید کربن تولید شده در جو ساخته بهره‌مند است. بنابراین هنگام استفاده از این نوع سوخت‌ میکروبی، آلودگی بسیار کم‌تری نسبت به سوخت‌های قبلی وارد محیط زیست می‌شود.»

به نظر می‌رسد که این سوخت را هنوز نمی‌توان در هر موشکی به کار گرفت و فعلا باید منتظر باشیم تا سوخت زیستی مذکور و موشک‌ها با هم سازگاری پیدا کنند. در نهایت اما مشخص است که جایگزینی این نوع سوخت‌ سبز در صنایع هوانوردی می‌تواند تاثیر مهمی در کاهش میزان انتشار گازهای گلخانه‌ای در جو زمین داشته باشد.

در همین رابطه هفته پیش گزارش شده بود که ایرباس هلیکوپتر خود را با سوخت‌ سبز به پرواز در آورده و تمام قابلیت‌های آن نیز کار کرده‌اند.

منبع:

https://digiato.com/article/2022/07/01/biofuel-for-rockets

براساس اعلام متا، عینک هوشمند Ray-Ban Stories اکنون با پشتیبانی از واتس‌اپ، امکان ارسال پیام و برقراری تماس را در اختیار کاربران قرار می‌دهد.

عینک هوشمند Ray-Ban Stories متا که شهریورماه سال گذشته معرفی شد، اکنون از اپلیکیشن پیام‌رسان واتس‌اپ پشتیبانی می‌کند تا کاربران بتوانند از طریق عینک خود با دیگران تماس بگیرند، برای آن‌ها پیام ارسال کنند و حتی به پیام‌های صوتی گوش دهند.

ارسال پیام و برقراری تماس با عینک هوشمند متا

با وجود این به‌روزرسانی جدید، کاربران می‌توانند با استفاده از برخی دستورات صوتی مانند «Hey Facebook, send a message to…» یا «Hey Facebook, call…» از طریق واتس‌اپ با مخاطبان خود تماس بگیرند یا پیام ارسال کنند. همچنین هنگامی که پیام جدیدی برای کاربران ارسال می‌شود، عینک به آن‌ها اطلاع‌رسانی خواهد کرد. «مارک زاکربرگ»، مدیرعامل متا ضمن اعلام این قابلیت، گفت کاربران عینک هوشمند به‌زودی قادر خواهند بود تا به صورت مستقیم، به پیام‌های واتس‌اپ و مسنجر فیسبوک از طریق دستورات صوتی پاسخ بدهند.

متا همچنین خاطرنشان کرد که پیام‌ها و تماس‌های شخصی کاربران به صورت خودکار رمزگذاری می‌شود، به این معنی که این شرکت، اپلیکیشن واتس‌اپ یا سایر شرکت‌های شخص ثالث نمی‌توانند آن‌ها را بخوانند یا گوش دهند. این شرکت همچنین قصد دارد در سال جاری پشتیبانی از واتس‌اپ و مسنجر را برای کاربران فرانسوی و ایتالیایی زبان Ray-Ban Stories نیز فعال کند.

قابلیت جدید عینک‌ هوشمند متا که در فروردین ماه گزارشی درباره آن منتشر شده بود، باعث می‌شود تا عینک‌ هوشمند Ray-Ban Stories فیسبوک بیشتر به اکوسیستم متا نزدیک شود. همچنین اخیرا اسکرین شات‌هایی از نحوه اتصال عینک هوشمند Ray-Ban Stories به واتس‌اپ منتشر شده بود که از این قابلیت خبر می‌داد.

متا عینک هوشمند Ray-Ban Stories خود را اولین بار در سپتامبر 2021 با همکاری غول عینک‌سازی EssilorLuxottica معرفی کرد. کاربران با وجود دو دوربین 5 مگاپیکسلی این عینک قادر خواهند بود تا عکس و فیلم ضبط کنند و از طریق اسپیکرهای داخلی آن به موسیقی گوش دهند یا با دیگران تماس بگیرند. با این حال، ویژگی‌های عینک‌ هوشمند فیسبوک و به‌ویژه دوربین‌های آن، نگرانی‌هایی را به همراه داشته است.

منبع :

https://digiato.com/article/2022/07/14/meta-hands-free-features-ray-ban-stories-whatsapp

آیفون‌ها همیشه به عنوان یکی از بهترین گوشی‌های هوشمند دنیا در زمینه دوربین شناخته شده‌اند. در حقیقت بخش بزرگی از زمانی که گوشی‌های اپل در بازار حضور داشته‌اند، یا بهترین دوربین را داشته‌اند یا در جمع بهترین‌ها بوده‌اند. حالا که فاصله نسبتا کوتاهی تا معرفی آیفون 14 داریم، می‌خواهیم نگاهی به فناوری دوربین آیفون ها در یک دهه اخیر یعنی از آیفون 5 در سال 2012 تا به امروز داشته باشیم.

اپل معمولا روی رزولوشن دوربین‌هایش تمرکز نمی‌کند و بجای بازی با اعداد، کیفیت آن‌ها را بهبود می‌دهد و به همین دلیل دوربین‌های 64 یا 108 مگاپیکسلی روی آیفون‌ها نمی‌بینیم، البته شاید امسال این رویکرد تغییر کند و آیفون 14 پرو و پرو مکس دوربین اصلی 48 مگاپیکسلی داشته باشند. اما دوربین آیفون ها در یک دهه اخیر چه تغییراتی داشته‌اند؟

دوربین آیفون ها در یک دهه اخیر

اگر جداول و نمودارهای موجود در این زمینه را مدنظر قرار دهیم، نخستین نکته چشمگیر این است که دوربین آیفون در بخش رزولوشن پیشرفت چندانی نداشته‌اند. آیفون 4 دوربینی 5 مگاپیکسلی داشت و مدل 4s آن را با یک نسخه 8 مگاپیکسلی جایگزین کرد.

 

رزولوشن مذکور چند سال بی‌تغییر باقی ماند تا اینکه سال 2015 با یک دوربین 12 مگاپیکسلی بروزرسانی شد و از آن زمان تاکنون همچنان تغییری در آن صورت نگرفته است. این امر شامل دوربین‌های تله‌فوتو و اولترا واید هم می‌شود که به مرور به گوشی‌های اپل افزوده شدند. امروزه حتی دوربین سلفی آیفون‌ها نیز 12 مگاپیکسلی است.

البته بنابر گمانه‌زنی‌های متعدد، انتظار می‌رود اپل امسال سرانجام رزولوشن دوربین گوشی‌هایش را افزایش دهد که در این زمینه بیشتر شبیه محصولات اندرویدی شود، هرچند تضمینی وجود ندارد که رزولوشن بالاتر به معنای کیفیت بهتر باشد. احتمال دارد مدل‌های پرو آیفون 14 به دوربین 48 مگاپیکسلی مجهز شوند اما کاربران مدل‌های پایه همچنان باید با دوربین‌های 12 مگاپیکسلی سر کنند.

اگر دوباره سر بحث رزولوشن بازگردیم، باید به این نکته هم اشاره کنیم که تراشه‌های سری A اپل از قدرت بالایی برخوردارند اما تاکنون هیچ آیفونی امکان فیلمبرداری 8K را برای کاربران فراهم نکرده. علت این امر به محدودیت حسگرها برمی‌گردد زیرا رزولوشن 12 مگاپیکسلی قادر به چنین کاری نیست.

همچنین در خصوص تفاوت میان نسخه‌های پایه یا استاندارد با مدل‌های پرو و پلاس باید گفت که رویه مذکور با عرضه آیفون 6 آغاز شد. در این نسل تنها مدل پلاس بود که از لرزشگیر اپتیکال یا OIS پشتیبانی می‌کرد و این روال در 6s و 6s پلاس نیز به همین شکل ادامه یافت.

خصوصیات پیشرفته‌تری از این دست معمولا بعد از گذشت یکی دو سال به مدل‌های پایه می‌رسند و برای مثال آیفون 7 نخستین مدل پایه با پشتیبانی از OIS بود. همچنین اپل سال 2020 لرزشگیر «سنسور شیفت» را به شکل انحصاری برای آیفون 12 پرو مکس معرفی کرد اما فناوری مذکور بعدا در تمامی مدل‌های آیفون 13 مورد استفاده قرار گرفت، هرچند که مدل‌های پرو همچنان دوربین‌های پیشرفته‌تر با سنسورهای بزرگتر دارند.

در پایان با درنظر داشتن تمامی این موارد باید گفت شایعه دوربین انحصاری 48 مگاپیکسلی برای مدل‌های پرو آیفون 14 عجیب نیست و در حقیقت چنین تصمیمی برای اپل کاملا طبیعی به نظر می‌رسد. مدل‌های پایه این شرکت هیچگاه دارای دوربین تله‌فوتو نبوده‌اند و دلیلی هم وجود ندارد که این رویه امسال دستخوش تغییر شود.

منبع : https://digiato.com/article/2022/07/17/one-decade-of-iphone-camera-tech

ارز پاندی ایکس (Pundi X) با نماد PUNDIX یکی از رمزارزهای نسبتا جدید است که مورد توجه کاربران قرار دارد. شبکه بلاکچینی که این رمزارز در آن ایجاد شده، یعنی شبکه پاندی ایکس در دنیای واقعی قابل‌ استفاده است.

در این مطلب قصد داریم ببینیم شبکه پاندی ایکس چیست و چگونه کار می‌کند، وجه تمایز آن با سایر شبکه‌های بلاکچین چیست. همچنین به این سؤال پاسخ خواهیم داد که آیا خرید کریپتوکارنسی پاندی ایکس سرمایه‌گذاری خوبی است یا نه و چگونه می‌توان آن را خرید.

شبکه پاندی ایکس چیست؟

شبکه پاندی ایکس یک پلتفرم بلاکچین محسوب می‌شود که با هدف تجاری‌سازی استفاده از ارزهای دیجیتالی ایجاد شده است. هدف اصلی از ایجاد این شبکه ایجاد راه‌حلی است تا دیگر استفاده از رمزارزها آن‌ها به خرید و فروش آن‌ها به صورت محدود و آن‌هم تنها در صرافی‌های ارز دیجیتالی محدود نشود و بتوان از آن‌ها در زندگی واقعی نیز استفاده کرد.

پاندی ایکس برای برطرف کردن کاستی‌های بسیاری از شبکه‌های بلاکچین رمزارزها با هدف امکان‌پذیر کردن استفاده از آن‌ها در زندگی واقعی و گسترش استفاده از آن‌ها، راه‌حل مناسبی ارائه کرده است. پاندی ایکس یک پلتفرم متن‌باز قابل‌استفاده برای عموم مردم با ویژگی‌های سهل‌الاستفاده محسوب می‌شود.

یکی از ویژگی‌های خاص این پلتفرم پشتیبانی از یک دستگاه پوز بدون تماس سیار به نام «ایکس‌پوز» (XPOS) است که با بهره‌مندی از آن می‌توان از رمزارزها برای پرداخت آنی در فروشگاه‌ها استفاده کرد. این پلتفرم دارای یک توکن اختصاصی به نام ارز پاندی ایکس است که استفاده از شبکه پاندی ایکس را امکان‌پذیر و از اقتصاد آن نیز پشتیبانی می‌کند.

پاندی ایکس برای امکان‌پذیر کردن استفاده از رمزارزها برای پرداخت آنی و گسترش استفاده از آن‌ها علاوه بر استفاده از ایکس پوز، از یک کارت هوشمند بدون تماس به نام «ایکس‌پس» (XPASS) و یک کیف پول ارز دیجیتالی (والت) نرم‌افزاری به نام «ایکس‌والت« (XWallet) نیز استفاده می‌کند (این کیف پول در قالب یک اپلیکیشن موبایل برای اندروید و iOS عرضه شده است)؛ بنابراین می‌توان گقت پاندی ایکس در زمینه طراحی و ایجاد سخت‌افزارها و نرم‌افزارهای لازم برای بهره‌مندی از خدمات شبکه بلاکچین نیز فعالیت می‌کند و یکی از پیشتازان این حوزه نیز محسوب می‌شود. ایکس‌پوز، ایکس‌پس و ایکس‌والت، هر سه با بهره‌مندی از خدمات شبکه پاندی ایکس و معماری آن قابل‌استفاده هستند.

دستگاه پوز ایکس پوز

ایکس‌پس و ایکس‌والت هر دو توسط شرکت پاندی ایکس لب پرایوت لیمیتت (Pundi X Labs Private Limited) توسعه و ایجاد شده است. ایکس‌پس برای کاربران مبتدی طراحی شده است تا با استفاده از آن بتوانند پرداخت‌های آنی را با رمزارز های‌ خود انجام دهند.

کارت‌های ایکس‌پس درست مانند کارت‌های بانکی عمل می‌کند و برای افراد صاحب رمزارز های مختلف ایجاد می‌شود. افرادی که کریپتوکارنسی دارند می‌توانند با کشیدن این کارت‌ در دستگاه‌های ایکس‌پوز درست مانند زمان خرید و پرداخت آنی با کارت‌های بانکی متداول عضو شبکه شتاب، پرداخت آنی را انجام دهند.

کیف پول ارز دیجیتال ایکس‌والت

در مورد ایکس‌والت هم باید بگوییم که این کیف پول علاوه بر پشتیبانی از پاندی ایکس از چند رمزارز دیگر نیز پشتیبانی می‌کند.

بنیان‌گذاران پاندی ایکس چه کسانی هستند؟ تاریخچه پاندی ایکس

پاندی ایکس در سال ۲۰۱۷ توسط «زک چیا» (Zac Cheah)، «دنی لیم» (Danny Lim) و «پیت هانگ» (Pitt Huang) در جاکارتا بنیان‌گذاری شد. این شبکه و رمزارز اختصاصی آن با هدف برطرف کردن معایب بیت کوین و امکان پرداخت آنی با استفاده از رمز ارزها از طریق دستگاه‌های ایکس‌پوز ایجاد شد.

شرکت پشتیبان شبکه پاندی ایکس و اعضای تیم کاری آن در ابتدای روش پرداختی مبتنی بر اسکن کد QR را ایجاد کردند که استفاده از آن از طریق اپلیکیشنی به نام پاندی پاندی (Pundi-Pundi app) امکان‌پذیر بود.

کارت اعتباری ایکس‌پس

این افراد در قدم بعدی مناسب‌سازی استانداردهای مرتبط با بخش مالی غیرمتمرکز خود را هدف آینده و چشم‌انداز خود قرار دادند. دفتر مرکزی شرکت پاندی ایکس در جاکارتا واقع شده است؛ البته بهره‌مندی از خدمات شبکه پاندی ایکس هیچ محدودیتی ندارد و راه‌حل‌های کاربردی برای امکان‌پذیرشدن استفاده از روش‌های پرداختی مبتنی بر رمزارز در سراسر جهان ارائه می‌دهد. شرکت پاندی ایکس مصمم است در آینده شبکه خود را به یکی از بزرگ‌ترین شبکه‌های ارائه‌دهنده سرویس پرداخت آنی با رمزارزها با استفاده از دستگاه پوز تبدیل کند.

چه چیزی پاندی ایکس را منحصربه‌فرد کرده است؟

پاندی ایکس قصد دارد امکان پرداخت آنی با رمزارز از طریق دستگاه پوز را با استفاده از مدل منحصربه‌فرد با بهره‌مندی از ایکس‌پوز، ایکس‌پس و ایکس‌والت که در حقیقت اکوسیستم پاندی ایکس را تشکیل می‌دهند، فراهم کند. اجزای تشکیل‌دهنده اکوسیستم پاندی ایکس می‌توانند بهره‌مندی از روشی ساده برای انجام پرداخت‌ها با استفاده از رمزارزها در سناریوهای پرداختی مختلف را امکان‌پذیر کنند.

پاندی ایکس در حال حاضر برای امکان‌پذیر کردن پرداخت‌ آنی با استفاده از رمزارزها، دستگاه‌های ایکس‌پوز را در بیش از ۲۰ کشور توزیع کرده است؛ البته این دستگاه‌ها چندان به توسعه پاندی ایکس کمک نمی‌کنند؛ اما در مقابل از پرداخت‌های آنی و همچنین از رمزارز های مختلف ایجاد شده بر پایه فناوری بلاک چین ازجمله بیت کوین پشتیبانی می‌کنند؛ بنابراین می‌توانند استفاده گسترده از رمزارزها در پرداخت‌های متداول را به‌راحتی امکان‌پذیر کنند. این دستگاه‌های پوز می‌توانند امکان بهره‌مندی از سرویس پرداخت آنی را که یکی از خدمات بانکی پایه محسوب می‌شود، نیز برای شهروندان کشورهای درحال‌توسعه فراهم کنند.

چه چیزی به پاندی ایکس ارزش داده است؟

ارزش بازار پاندی ایکس دائماً در حال نوسان است؛ دلیل این موضوع تا حدودی نوسان در بازار رمزارز و تعدادی از فاکتورهای خاص است که می‌توانند قیمت رمزارزهای مختلف را تحت تأثیر قرار دهند. سایر فاکتورهای تأثیرگذار روی ارزش پاندی ایکس شامل ظرفیت فنی، فناوری، قابل‌استفاده‌بودن رمزارزها در موارد و موقعیت‌های مختلف و موارد استفاده از آن‌ها اشاره کرد.

پاندی ایکس با هدف امکان‌پذیر کردن پرداخت‌ها با بهره‌مندی از رمزارزها و گسترش استفاده از آن‌ها و همچنین توسعه دستگاه‌های مرتبط با بلاکچین با هدف استفاده از دارایی‌های دیجیتالی در دنیای واقعی و فیزیکی اقتصاد ایجاد شد.

اقتصاد گسترده‌تر و عوامل دیگری مثل تغییر جهت قیمت‌ها به‌گونه‌ای که توجه افراد را به خود جلب کنند و سرخط خبرها شوند، ارتقاها، آپدیت‌ها، توسعه‌ها، میزان استفاده از محصولات، مشارکت‌ها و ادغام‌ها و همچنین سایر اخبار و رویدادهای مهم نیز می‌توانند ارزش پاندیکس را تحت تاثیر قرار دهند.

منبع : https://digiato.com/article/2022/07/18/everything-about-pundi-x-cryptocurrency

آیا این می تواند اولین پایگاه انسانی در ماه باشد؟ آیا پناهگاه ساخته شده از طاق های رومی پوشیده از ۲.۴ متر خاک ماه می‌تواند از فضانوردان در برابر تشعشات، شهاب سنگ ها و ماه لرزه ها محافظت کند؟

هنگامی که ناسا در اواخر این دهه انسان ها را به ماه بازگرداند، چشم انداز وسیع تر آن ایجاد مقری در ماه برای بقای مردم در دوره های طولانی تر خواهد بود. برای حمایت از این هدف، یک شرکت آمریکایی از طرح خود برای یک پناهگاه پرینت شده سه بعدی پرده برداری کرده است که می‌تواند از فضانوردان در برابر تشعشات، شهاب سنگ ها و ماه لرزه ها محافظت کند.

مقر AI SpaceFactory دارای طاق هایی به سبک رومی است که بالای آن بیش از ۲.۴ متر خاک ماه قرار دارد، به همراه سه واحد مجزا که یک حیاط مشترک دارند. مساحت هر واحد ۷۵ متر مربع و اسکلت ناحیه مرکزی ۹۰ متر مربع است. طراحی پوسته چاپ شده سه بعدی نیز دارای یک درخت با صفحات خورشیدی برای جذب و برداشت انرژی خورشیدی است.

طی یک دهه آینده، ماموریت آرتمیس (Artemis) ناسا، فضانوردان را به قطب جنوب ماه می‌فرستد، منطقه‌ای که به عنوان «اوج نور جاودان» توصیف می‌شود؛ جایی که خورشید ثابت است و در زاویه تابش کم قرار دارد.

تجهیزات زیرساختی ماه (LINA)، که نام این پایگاه هم از آن گرفته شده، توسط ربات های خودران در نزدیکی دهانه شکلتون (Shackleton) ساخته می‌شود؛ جایی که نور خورشید تقریبا پیوسته روی قله ها می‌تواند انرژی خورشیدی را تامین کند. سایه ثابت در داخل دهانه نیز امکان برداشت یخ آب را فراهم می‌کند.

تیم طراحی این پروژه گفت: «همان‌طور که افق امکان‌پذیری در آینده را گسترش می‌دهیم، LINA یک نقطه عطف معماری و فناوری است که رویه‌ای برای پیگیری اکتشافات دورتر از ماه را ایجاد می‌کند.»

پناهگاه ماه با رگولیت‌ (سنگ‌پوشه) پوشانده خواهد شد که حداکثر حفاظت ممکن را در برابر تشعشعات مرگبار خورشیدی و تابش کیهانی، ریزشهاب سنگ ها، فعالیت های لرزه ای ماه (ماه لرزه ها) و نوسانات شدید حرارتی فراهم می‌کند.

نمونه اولیه این مقر در حال آزمایش در مرکز فضایی کندی در یک اتاقک محیطی ماه است که شرایط قطب جنوبی ماه را شبیه سازی می‌کند.

امید می‌رود که این ساختار ماندگار بتواند به سکونت طولانی مدت و سفر به سیارات بیشتر کمک کند.

تاریخ اولیه ناسا برای فرود دوباره انسان روی ماه سال ۲۰۲۴ بود، اما سال گذشته این تاریخ به تعویق افتاد و ناسا دعوای قضایی با شرکت بلو اوریجین جف بزوس، بنیان‌گذار آمازون را مقصر این اتفاق دانست. حالا آرتمیس ۳ زودتر از ۲۰۲۵ به فضا پرتاب نخواهد شد و پس از آپولو ۱۷ در دسامبر ۱۹۷۲ اولین بار در بیش از ۵۰ سال گذشته است که انسانی روی ماه فرود خواهد آمد.

منبع : https://rooziato.com/1401400107/3d-printed-moon-bunker-designed-nasas-artemis-mission/

دسته های ماهواره ای مهاجم دارای هوش مصنوعی که اهداف را در قلمرو دشمن شناسایی و نابود می کنند توسط چین رونمایی شده اند، در شرایطی که رقابت در فضا وارد مراحل تازه ای شده است. دانشمندان چینی می گویند که اکنون می توانند صدها مینی ماهواره موسوم به cubesat را از سفینه مادر در فضا به سمت اهدافشان اعزام کنند در حالی که این گروه از مینی ماهواره ها سرعت و دقت بسیار بالایی دارند. این ماهواره های بسیار ریز که کمتر از ۲.۲ پوند (۱ کیلوگرم) وزن دارند چنان پیچیده هستند که تنها می توان با هوش مصنوعی آن ها را کنترل کرد. بر اساس ادعاهای محققان چینی، پیچیدگی نبرد همه جانبه فضایی چنان بالا خواهد بود که فراتر از مغز انسان بوده و حتی از الگوریتم های قدرتمند نیز پیش تر می رود.

بر اساس مقاله ای که در مجله چینی علوم فضایی و تکنولوژی منتشر شده، استفاده از هوش مصنوعی مناسب برای کنترل سفینه مادر و این ریز ماهواره ها «ارزش قوی اقتصادی و نظامی» دارد. این پیشرفت جدید در صنعت فضانوردی نظامی چین در شرایطی رخ می دهد که این کشور مدعی شده ماهواره های اسپیس ایکس متعلق به ایلان ماسک دستکم دو بار به شکل خطرناکی به ایستگاه فضایی جدید چین نزدیک شده اند و تهدید کرد که این ماهواره های آمریکایی را ساقط خواهد کرد. چند ماه بعد، ماهواره های چینی و آمریکایی وارد یک بازی موش و گربه در مدار زمین شدند.

ژانگ جین که رهبری پروژه طراحی و ساخت این ریز ماهواره های مرگبار را بر عهده داشته است می گوید که این ماهواره های مکعبی کوچک را می توان برای گشت زنی و دفاع در برابر حملات نیروهای خودسر در فضا استفاده کرده و برای این کار از الگوریتم های هوش مصنوعی پیچیده ای استفاده کرد که زمان و چگونگی حمله به اهداف را به این ماهواره های ریز منقتل خواهد کرد. در هنگام تست این ریز ماهواره ها، الگوریتم هوش مصنوعی توسعه یافته توانست در چهار دقیقه دستور انهدام اهداف متعلق به دشمن را به این ریز ماهواره ها منتقل کند که ۲۲۷ بار سریع تر از الگوریتم ساده قبلی بود که این کار در سه ساعت انجام می شد. چین همچنین گروهی از ربات های پرنده شبیه دسته زنبورها را توسعه داده که دارای هوش مصنوعی بوده و امکان رهگیری و کشتن انسان ها را دارند.

منبع : https://rooziato.com/1401402649/china-ai-satellite-swarms-hunt-destroy-enemy/